In dit artikel ga ik verder met de uitleg over hoe belastingplichtigen hun uitgaven moeten verantwoorden om ze te kunnen aftrekken. Als je het eerste deel hebt gemist en vragen hebt over algemene begrippen, raad ik je aan om eerst het vorige artikel te lezen met de titel: “De toepassing van aftrekposten bij de spaanse inkomstenbelasting – Kosten van maaltijden”.
Dit keer ga ik uitleggen wat investeringsgoederen zijn en aan welke voorwaarden de belastingdienst (Agencia Tributaria) hun aftrek onderwerpt. In het bijzonder richt ik mij op ondeelbare vermogensbestanddelen.
Wat zijn investeringsgoederen?
Dit zijn producten of activa die een bedrijf of een zelfstandige aanschaft met de bedoeling ze op de lange termijn in hun professionele activiteit te gebruiken.
Nu dit begrip duidelijk is, gaan we verder met een voorbeeld. Stel, we hebben een advocaat die veel met de auto reist vanwege een groot aantal rechtszaken buiten zijn woonplaats. In dit geval koopt de advocaat een nieuwe auto, omdat hij deze nodig heeft voor zijn werk. Hij heeft al een andere auto, maar deze wordt door het gezin gebruikt, en hij wil die niet voor werk gerelateerde zaken inzetten. Daarom wil hij de kosten van de nieuwe auto aftrekken.
Volgens artikel 22 van het IRPF-reglement geldt dat, in het geval van ondeelbare vermogensbestanddelen zoals een auto, de aftrek alleen kan worden toegepast als het goed uitsluitend en alleen voor werkdoeleinden wordt gebruikt. Dit moet bovendien worden aangetoond.
Maar hoe bewijs je dat de auto niet voor privégebruik wordt ingezet en dat de aankoop puur zakelijk gemotiveerd is? Dat is precies waar de complexiteit van deze kwestie ligt. Het argument dat je zelfstandige bent en een andere auto hebt, is volgens de rechtspraak niet voldoende om aan te tonen dat het voertuig uitsluitend zakelijk wordt gebruikt.
Een uitspraak van het Hooggerechtshof van Valencia heeft echter bepaald dat de aftrek wél kan worden toegepast als de zelfstandige voldoende bewijsstukken overlegt. In dit geval ging het om een architect die de volgende documentatie aanleverde:
- Werkagenda’s over drie belastingjaren met gedetailleerde informatie over reizen, data en de rechtvaardiging van elke reis;
- Foto’s van de bezochte locaties;
- Drie Excel-bestanden met een overzicht van alle afgelegde reizen, inclusief datum, bestemming, motivatie en aantal kilometers.
Dit voorbeeld geldt niet alleen voor auto’s, maar ook voor zakelijke computers, mobiele telefoonlijnen, kantoorruimtes en de bijbehorende kosten, zoals wifi, elektriciteit en water.
Conclusie
Uit deze uitspraak blijkt dat, als we zeker willen zijn dat investeringsgoederen aftrekbaar zijn, we alle details zorgvuldig moeten bijhouden. Dit betekent het bewaren van facturen en documentatie ter onderbouwing van elke uitgave. Daarnaast moeten we ons ervan bewust zijn dat dit proces tijd en geduld vergt, hoe vervelend en onevenredig het soms ook mag lijken.
Elena Sánchez